Op weg naar Abel Tasman Park

Het is alweer even geleden, maar ik heb nu eindelijk even tijd om een deel van mijn trip naar het noorden en westen van het Zuidereiland verder te beschrijven. En alle mooie foto’s toe te voegen.

Zaterdagochtend hebben we, voor dat we naar Nelson, zijn gereden eerst nog even twee wijnhuizen bezocht. Aangezien Arnaud en zijn vrienden hier werken en ik nog nooit in een wijnhuis geweest ben, vonden ze dat we daar eerst even langs moesten voordat we verder zouden reizen. Je kunt hele tochten doen langs verschillende huizen en overal gratis proeven, dus als je geen geld meer hebt maar wel wilt drinken plan je gewoon zo’n tochtje in :-) Je moet dan wel net doen of verstand hebt van wijn. Maar met 3 professionals naast me was dat gewoon een kwestie van nadoen. Een beetje dat glas rond draaien, even ruiken, de wijn in je mond rond laten draaien en dan uitspugen (als je aan het einde van de tocht niet knetterlam wilt zijn) of doorslikken :) En dan kijk je gewoon of je er heel veel verstand van hebt en deze wijn vergelijkt met honderd eerdere die je gehad hebt (of in mijn geval de wijn van de Aldi :-) ) en geef je je mening. Hoe simpel is het…

Na flink wat wijn vertrokken we richting Nelson. Wel jammer dat het nogal hard ging regenen, maar omdat we toch wel even in de auto moesten zitten, maakte dat ook eigenlijk niet zoveel uit. En in de Mac Donalds is het ook altijd droog… We hebben Nelson helaas maar kort kunnen bekijken omdat we nog een beetje bij licht aan wilden komen in Motueka, waar we in een cabin (klein huisje) zouden slapen. Helaas was het bestek, pannen e.d. niet inbegrepen en kwam er van koken weinig terecht. Aangezien we echt in the middle of nowhere zaten hebben we ons maar op brood met dipsaus, chips en bier gestort. Ook lekker! Verder tot diep in de nacht zo’n 100 potjes Uno gespeeld. Toen ik ’s ochtends vanuit mijn stapelbed een raamje opende bleek dat het huisje ineens aan de zee lag :-) Zo mooi!

We wilden eigenlijk met een boot het Abel Tasman Park bekijken, maar omdat er verder geen toerist te bekennen was (zelfs geen Duitsers) en wij maar met 4 waren, ging die boot niet. Dus hebben we onze eigen track, m.b.v. de lonely planet, maar even uitgezet en kwamen we op een supermooie route terecht waarbij je na een wandeling door een jungle op kleine strandjes uit kwam. Daarna zijn we naar Marahau gereden waar alsnog een boottocht van 3 uur te boeken was. En hier kwam ik, supertoevallig, Anne (een Nederlands meisje uit Groningen die ik ook al in Bleinheim ontmoet had) weer tegen. Zij had de boottocht ook geboekt, dus dat was wel erg leuk om weer even Nederlands te praten. De boottocht was supermooi en we kwamen heel erg dicht bij een zeehonden-kolonie. Ze zijn hier op enervander manier toch heel wat lelijker dan in Pieterburen en het Dolfinarium, maar goed… Wel bijzonder trouwens dat de boot eerst op een kar zat en je dus in een boot over de weg naar het strand reed.

Na de boottocht heb ik de fransen vaarwel gezegd en ben ik verder met Anne gaan reizen. Zij heeft ook een auto en omdat het hier best vroeg donker word zijn we direct naar een hostel gereden die we in de lonely planet hadden uitgekozen: Old Mac Donalds Farm. Deze cabins & backpacker ligt 400 meter van het Abel Tasman Park en dus midden in de natuur. We waren de enigen hier, dus we mochten zelf een cabin uitzoeken. Gelukkig was hier wel een keuken inclusief kookgerei en hebben we macaroni gemaakt. Morgen een track en kajakken waarbij je superdicht bij de zeehonden kunt komen!

(de rest van de trip volgt na mijn reis naar azië)