Christchurch Aftershocks

Net weer terug van een weekje backpacken in het noorden van het Zuidereiland, dacht ik even een weekje te kunnen relaxen in een chill huis van de tante van een van mijn teamgenoten. Zij zijn een weekje naar Australie en het enige wat ik hoef te doen is genieten van alle luxe en het verzorgen van de kat: King Arthur :-) Prima job! Helaas pakte dat even wat anders uit...

Na even flink uitgeslapen te hebben,had ik het plan om even wat boodschappen te doen in de mall en nieuwe boeken te halen in de library. Voor ik weg ging wilde ik nog even checken of de library wel open was, dus ging ik even internetten in de computerroom op de eerste verdieping. Na een paar minuten hoorde ik ineens een heel raar geluid en begon het huis heen en weer te gaan. Ik realiseerde me direct dat het een big aftershock was en rende maar gauw naar een deurpost, want de computertafel leek me niet heel stevig om onder te kruipen. Omdat dit nogal nieuw voor me was, was ik eigenlijk niet bang maar eerder verbaast. Nooit gedacht dat een huis zo flexibel was! Ik had wel moeite om overeind te blijven en zwaaide in die deurpost van links naar rechts, echt bizar! Het duurde waarschijnlijk maar 20 seconden ofzo, maar je hebt echt het idee of het minuten is.

Toen het huis weer stil stond ben ik weer achter internet gaan zitten om op de earthquacke page te checken wat er gebeurt was en wat de schade verder was. Het was een 5.5, 11 km diep en met een epi-centrum wat 10 km van christchurch lag. Dat is redelijk heftig, zelfs voor hier. Natuurlijk heb ik het huis ook even gecheckt. Overal lagen spullen op de vloer en waren er dingen omgevallen. Ik was al gewaarschuwd dat er al nog after shocks zijn na zo'n heftige shock en ik was dan ook net beneden toen er nog een shock volgde. Niet zo heftig hoor en wat korter, maar ik stond wel weer even in een deurpost,haha...

Toch moest het ergste nog komen, terwijl ik dacht dat we alles gehad hadden en er alleen nog wat kleine aftershocks zouden volgen en weer vrolijk achter facebook zat,begon 1 uur en 20 minuten later het huis opnieuw enorm te schudden. De computer vloog direct uit en ik voelde direct dat dit veel erger was en was nu ook wel een beetje bang. Het was een enorm lawaai, het best te beschrijven als een soort geklapper en het huis zwiepte als een rietje heen en weer. Ik dacht serieus dat het huis dit vast niet aan zou kunnen en alles naar beneden zou komen. Maarja, dan lag ik er in ieder geval bovenop :-) Ik hoorde later van anderen dat zij het zelfde gevoel hadden gehad, alles leek in te storten. Het leek ook eeuwen te duren en ik dacht er eigenlijk alleen maar aan wanneer het op zou houden omdat dit echt niet leuk meer was. Uiteindelijk stopte het en het huis was echt een puinhoop. Kasten waren open gesprongen, de complete tv-installatie was naar beneden gekomen, verfpotten waren open gesprongen en omgevallen, overal loeiden sirenes en schreeuwden mensen en we hadden geen stroom en water meer. Really a mess!

Nadat ik naar het thuisfront gebeld had met m'n mobiel, die op dat moment gelukkig nog wel even werkte, kwam granny (de oma waar ik eerst logeerde) me halen. Zij woont wat verder van het epi-centrum van de aardbeving en het was veiliger om daar te slapen omdat er meestal nog wel wat aftershocks volgen. Boven Christchurch zag je stofwolken opstijgen, vooral van het centrum, waar meer dan 50 gebouwen ingestort zijn. Gelukkig waren deze al afgezet na de aftershocks van 26 februari. En overal waren files, iedereen wilde of weg uit de stad of naar huis of familie. Op de radio was direct te horen wat je moest doen en dat er een 6.3 was geweest. Dit is dezelfde sterkte als de shock op 26 februari waarbij bijna 200 mensen ongekomen zijn. Echt heftig dus.

Malls, scholen, het vliegveld, fabrieken enz. werden gisteren dan ook direct gesloten. Alles moet nu eerst weer op veiligheid gecheckt worden voor je ergens naar binnen mag, a hell of a job! Daarnaast is elke afterdshock, hoe licht ook, best gevaarlijk, het kan net het laatste zetje zijn waardoor een gebouw in stort. Slapen was dan ook niet echt relaxed. We hadden vannacht 46 aftershocks, waaronder een 4.6. Eigenlijk denk je bij elk klein geluidje dat er weer iets gebeurt en hoop je heel erg dat het maar heel kort duurt. Ik kan me voorstellen dat veel mensen hier supergestresst rond lopen.

's Ochtends ben ik met de buurman van granny, met een kruiwagen, scheppen en laarzen naar het oosten van de stad mee gegaan om daar te helpen. We hebben de hele dag slip weg geschept van de straten en uit tuinen. Het is daar echt erg. Sommige straten staan geheel blank en overal komt spontaan als een soort fonteintje een soort drab uit de grond omhoog wat opdroogt in een laag grijze vieze slib. Zwaar werk, maar wel heel erg nuttig en iedereen is superblij dat je mee helpt. We werden overladen met pancakes en juice. Sumner, een gedeelte bij de zee, is het ergst getroffen. Er zijn daar complete rotsen, met huis en al, naar beneden gekomen en er is zelfs nu nog steeds geen stroom en water. Niet echt fijn wanneer het 's nachts -1 is. Ik zit ondertussen weer, met stroom en water, met King Arthur in het huis van die tante. Eigenlijk wilde ik hier wel even weg tot de naschokken een beetje weg zijn (ik trilde hier net weer compleet weg), maar King Arthur moet eten hebben :-) Daarnaast hebben we hier ook nog eens een as-wolk vanuit Chili boven het Zuidereiland hangen, dus er is geen vliegverkeer mogelijk. Een vervroegde trip naar Fiji (waar btw ook een crisisje is) zit er dus niet in. Klinkt wel als een redelijk rampgebied hier he...haha...maar het is nog steeds leuk hoor!