Only a bikini...

Na weer heerlijk ontbeten te hebben met verse mango onder de palmen in de zon (je went er aan :-p ), woensdag met de boot vertrokken naar de Yasawa eilanden, een groep vulkanische eilanden vol met palmen. De eilanden zijn omringd door aqua-blauwe lagunes waar je supermooi kunt snorkelen en zwemmen. Eén van deze eilanden is Blue lagoon eiland, het eiland waar de gelijknamige film is opgenomen. En daar wilde ik natuurlijk heen :-)

De boot was nogal een chaos en voor ik wist zat ik in een klein bootje met 6 anderen richting het Blue Lagoon Resort, dacht ik… Wel vaag dat ze m’n reservering niet konden vinden, maar goed hier in Fiji maakt dat allemaal niet zoveel uit. Dus lekker geluncht, weer een Nederlands meisje uit Groningen ontmoet (is half Groningen aan het reizen in de Pacific ofzo? :-) ), op het strand gelegen en een volleybalwedstrijd gespeeld. Volleybal is hier helemaal hot en er wordt dan ook dagelijks om 16.00 op elk eiland een wedstrijd gespeeld met en tegen de gasten. Mensen uit Fiji zijn nergens op tijd, maar ze staan wel stipt om 16.00 klaar op het volleybalveld. Na het volleyballen had ik ondertussen m’n reserveringsbewijs op m’n iphone gevonden, bleek dat ik totaal op het verkeerde eilandje zat, haha… Ach, er staan ook nergens een bordje ofzo als je aan komt… Dus ben ik nog even met een bootje naar het andere resort gebracht, 20 minuten verderop.

Oja, m’n backpackers-rugzak was ook nog eens op de grotere boot kwijt geraakt. Dus net als in de film Blue Lagoon had ik alleen nog een bikini… en nog een klein tasje met m’n geld, paspoort en camera. Nou heb je in principe niet veel meer nodig zo’n op zo’n eiland en zijn er wel ergere plekken om je complete tas kwijt te raken, maarja handig is anders…

Gelukkig is het hier wel erg relaxed. En anders word je dat wel van de kava :-) Het is een traditie om als je nieuw bent op een eiland kava te drinken met de locals. Je zit in een kringetje rondom een grote schaal met kava en je krijgt dan een halve kokosnoot met kava aangeboden. Voor je het op mag drinken, klap je 1x in je handen en zeg je ‘bula’. Dan geef je de kokosnoot door en klapt iedereen 3x in z’n handen. De smaak is niet vies, maar ook niet echt lekker. Hoe meer je drinkt hoe chiller je wordt.

Na de kava was er in een grote bure voor iedereen eten. Dit bevestigde wel mijn vooroordelen m.b.t. chinezen. Ik dacht ik ga eens bij chinezen aan tafel zitten i.p.v. Europeanen (m.n. Duitsers), die verder overal al ontmoet. Was geen goed idee. Het is dus echt zo dat chinezen met hun mond open eten en enorm smakken en zuchten terwijl ze eten… Bijzonder :-) Na het eten kon je voor een klein bedrag krabbetjes uitzoeken om deel te nemen aan een krabbenrace. Ik heb 2, naar mijn idee, snelle krabben uitgezocht en ze kregen nummer 13 en 15 op hun schild. Alle krabben werden in een, op het strand getekende, cirkel gezet en vervolgens werd er gekeken welke 10 krabben als eerste uit de cirkel liepen. Mijn krab, jaaa..nummer 13, zat in de finale. Helaas niet bij de eerste drie geeindigd…

Donderdag weer de hele dag in bikini rond gelopen, kleren uitzien wordt ineens een stuk makkelijker als je niks te kiezen hebt :-) Gelukkig heb ik ondertussen een Sarong en tandenpasta en wat shampoo van het resort gekregen. Na een superlekker ont bijt van pannenkoeken ben ik met 2 Duitse meisjes gaan snorkelen. Snorkelen is hier echt extreem goed, er is zoveel te zien in het koraal. Dus wilde ik hier het duiken ook wel eens proberen, meteen maar even m’n eerste scubadiving les geboekt. Onderschat het gewicht van zo’n tank op je rug niet :-) Maar het was wel heel gaaf! Na met wat andere backpackers genoten te hebben van één van de mooiste zonsondergangen van de Pacific (zie de foto’s) barste er een Fiji-party los. De complete lokale bevolking van het eiland (zo’n 20 mensen :-p ) waren opgetrommeld om, uitgedost in Fiji-kleding, een demonstratie te geven van allerlei Fiji dansen. Weer eens wat anders dan de standaard pasjes in de Cirkel ;-p Natuurlijk kreeg iedereen een bloemenkrans en nadat je de gehele bevolking een hand had gegeven, was er een groot buffet met gerechten uit Fiji. De avond werd afgesloten met muziek en een kampvuur op het strand.

De volgende dag moest ik dit mooie eiland helaas weer verlaten. Ik kom hier zeker nog een keer terug! Helaas kwam toen een minder leuk gedeelte: het afhandelen van mijn vermiste backpacker-rugzak. In Fiji gaat zoiets allemaal wat anders dan in Nederland. Gelukkig kreeg ik van de organisatie van de boot wat geld om kleding te kopen, want om nou in een bikini in het vliegtuig naar Christchurch te gaan zitten is ook weer zo wat. Warme kleding verkopen ze hier niet, dus het werd een fiji-jurkje. Daarna moest ik aangifte gaan doen bij de politie. Dat is ook wel heel wat anders dan in Nederland. Op het bureau in Denerau is geen computer te vinden (wel een tv van een meter, erg handig bij aangiftes…) en wordt je aangifte in een boek geschreven. Eigenlijk zat ik alleen maar met verbazing te kijken naar het uniform van die agent (al zat hij misschien wel weer met verbazing naar mij te kijken omdat ik alleen een bikini aan had, maar goed…). Die man droeg een wit hiawata-rokje, ja echt…met van die puntjes aan de onderkant, met daarboven een blauw overhemd en een brede rode riem.Verbazingwekkend dat die mensen hier zo serieus worden genomen!

Voor een officiële aangifte moest ik naar een ander politiebureau, waar wel 1! computer was, dus ging ik gezellig met de complete staf van South Sea Cruises in een mini-busje hier naar toe. Ik wist niet dat je met 15 man in zo’n busje kon, lijn 11 was er niks bij ;-) Maar goed, het was wel gezellig. De radio met fiji-muziek ging op volume 10 en zo kwamen we 20 minuten later aan op het volgende politiebureau. Het prinicipe werkverschaffing wordt op Fiji goed toegepast (de hele dag bij een pion staan en een bord vasthouden dat er pionnen op de weg staan is hier ook een job), want ook op dit bureau werd eerst alles even goed op papier gezet. Dit ging echt in een tempo waarin ik die aangifte al 10 keer had kunnen uitschrijven, maar goed je moet het ondertussen natuurlijk ook even hebben over het voetbal in Nederland, het weer op Fiji enz. Politieagent 3 had toen gelukkig de taak om, off course op zijn dooie gemak, de aangifte in de computer te zetten en uit te printen. Stress is hier denk ik een onbekend begrip :-)

Vervolgens ben ik met bikini, een zomerjurkje en slippers het vliegtuig in gegaan om 4 uur later uit te stappen in Christchurch, waar het 12 graden was. Dan kijken mensen je toch best raar aan… :-) Gelukkig kon ik me een uur later weer in m’n hockey-outfit hijsen om een wedstrijd te spelen. En ach, ik hoef nu in ieder geval op de terugweg niet bang te zijn voor overbagage….