Op naar Indonesie

Vanochtend om 5 uur opgestaan om vanuit Kuala Lumpur naar Medan (Sumatra) te vliegen. Medan is de 3e grootste stad van Indonesië met ruim 3 miljoen inwoners. De Nederlandse kolonisten hebben in het verleden een groot stempel gedrukt op de ontwikkeling van de stad. Als je door Medan rijdt zie je nog verschillende Nederlandse kenmerken terug in het straatbeeld; lange straten, redelijk wat groen, grote gebouwen en huizen die op Nederlands ontwerp gebaseerd zijn en diverse borden met Nederlandse namen. Maar het is wel even wat anders dan Maleisie, alles is veel armoediger. Overal zitten mensen op straat op kleedjes om kleding en voedsel te verkopen. En sommige mensen zitten zelfs midden op straat op aan voorbijgaande auto's geld te vragen.
Het verkeer is hier echt een chaos, vooral door de vele brommertjes die echt overal lijken te rijden. Een toeter is hier noodzakelijk. Elke keer dat er gepasseerd wordt en bij elke bocht wordt er geclaxoneerd.

Nadat we het vervuilde Medan hebben verlaten bestaat het landschap alleen nog maar uit palmen. Af en toe liggen er wat koeien op de weg waar je even omheen moet. Na 3 uur rijden kwamen we aan in Bukit Lawang, een klein dorpje aan de Bahorok rivier in het noorden van Sumatra. Je kunt hier supermooie jungle-tochten maken waar je veel apen ziet. Dat ga ik doen dus :-)Om in het dorpje te komen moet je een schommelbrug over. Best een bouwvallig ding, in Nederland was zo'n brug al lang afgekeurd :-)

Voor nog geen 4Euro krijg je hier een kamer met klamboe en airco. De wc is wel wat apart: je moet met een pannetje met rivier-water doorspelen, haha..Die river is hier trouwens erg multifunctioneel, mensen wassen zich erin (gewoon met shampoo en al), poetsen er hun tanden mee en de was en de afwas wordt er ook in gedaan. En er wordt natuurlijk ook in gezwommen. Het stroomt gelukkig wel hard door :-)
Heel apart dat het hier midden in de jungle echt stikt van de Nederlanders. Ik kwam vrijwel direct twee meiden uit Utrecht en Breda tegen waar het goed me klikte en met z'n drieen zijn we omgeving gaan verkennen. In Bukit Lawang staat ook een kindertehuis wat door nederlandse vrijwilligers gerunt wordt. Hierin zitten kinderen die wees zijn geworden na de grote overstromingen van 2003 en de tsunami van 2004. Er zijn nu nog steeds 900 mensen vermist.

Naar apen hoef je hier niet op zoek, voor ik het wist stond er ineens een redelijk groot exemplaar voor m'n neus. Zo raar! Verder zijn muggen ook in grote getale aanwezig. Veel deet smeren dus, hoewel ik niet het idee heb dat dit bij mij veel helpt.. :-)

's Avonds echte indonesische gado gado gegeten, heel wat pittiger dan in nederland. Daarna barste er spontaan een feest los. De gidsen speelden gitaar en deden een poging tot zingen. Er kwamen zelfs nederlandse liedjes voorbij. Er zaten zo'n 15 nederlanders mee te blehren, dus ik had op en gegeven moment absoluut niet meer het idee dat ik in indonesie zat. Maar het was wel gezellig :-)